50 JAAR SKD – speech Monique de Dobbeleer

Beste voorzitter, leden van het bestuur, beste burgemeester en schepen, beste iedereen

Wendy, je bent bij heel veel beslissingen betrokken geweest behalve bij de inhoud van de speechen omdat men je in de bloemetjes wou zetten met je inzet van de afgelopen maanden om de festiviteiten van vandaag tot een goed einde te brengen.

Maar evenzeer is er Tim die mij boeiende kwisvragen doorstuurde die hij samenstelde voor de kwisavond van de ploeg.

Dirk belt met zijn voorbereiding voor de adviesraad,.… van Franky krijg ik mails na middernacht met vragen over reglementen van de sportraad enz

Patrick is de man die gras maait… Jos houdt de kantine open

Ik noem maar een paar namen maar zo zijn er vele verhalen in deze club. Verhalen van een enorme inzet. Als je luistert naar de speech van de voorzitter, dan merk je hoeveel namen hij opsomde van mensen die betrokken zijn geweest bij de uitbouw van deze club. Het waren er veel in die afgelopen 50 jaar. Het zou indrukwekkend zijn om ze met zijn allen nog eens op het speelveld te zien staan. Ik denk dat we het A en het B terrein zullen nodig hebben.

Het gaat hier om een intensief engagement. Betrokken zijn bij de uitbouw van een voetbalclub betekent dagelijks/wekelijks aanwezig zijn voor het openen van de lokalen voor training X, Y en Z, onderhouden van de kantine, zorgen dat de centen er zijn, dat het gras het overleeft bij een veel te warme zomer, de praktische organisatie van wedstrijden opnemen, een visie ontwikkelen waar het met de club naartoe moet, opleiding geven…
Maar ook zorgen voor een speler die niet goed in zijn vel zit, werken aan de teamspirit, hen fair play regels leren respecteren, leren denken als een ploegspeler, jongeren helpen bij het volwassen worden…
Knap werk.

Mensen kijken hier soms wat meewarig naar, doe je dat allemaal voor niks, ben je niet wat naïef?
Maar stel je even voor dat er geen onbaatzuchtig engagement meer zou zijn. Geen jeugdbewegingen en sportverenigingen meer, geen netwerk voor ouderen en zieken, geen socio-culturele activiteiten meer, geen oudercomités ….
Deze mensen zorgen ervoor dat de samenleving sterker en begripvoller wordt.
Gewoon, omdat ze ervoor zorgen dat we elkaar blijven tegenkomen.
En dus kunnen we niet aan de zijlijn toekijken en afwachten. Of zoals psychiater-psychotherapeut Dirk De Wachter zegt: ‘Engagez-vous’. “Als er kleine bottom-up engagementen zijn van mensen die allemaal een beetje doen, dan verandert de wereld, en wij zijn de wereld. Dan blijft Deurne een dorp waar het goed is om wonen.
Vanuit de stad willen we dit mee ondersteunen: we kunnen het kader aanreiken. We maken op dit ogenblik met het huidige bestuur een oefening rond de site SOK, met aanzetten voor een nieuwe ontmoetingscentrum, school, kinderopvang en de nodige sportinfrastructuur.
Jullie vragen en bekommernissen worden hier meegenomen. We zijn ervan overtuigd dat we blijvende inspanningen moeten leveren om de leefbaarheid van de deelgemeenten verder vorm te geven. En we willen dit graag samen met jullie doen.

Tot slot, onlangs had ik en gesprek met iemand die hier als speler en trainer aan de slag ging. Ondertussen is de man 70 jaar. Hij speelt nog, niet meer buiten maar zaalvoetbal op een verende vloer, hij blijft mensen tegenkomen en de knoken blijven soepel. Toch schoon wat een sport voor iemand kan betekenen. Het klopt, voetbal creëert een band voor het leven die niets of niemand kan doorbreken.

SK Deurne, ik wens jullie, namens de stad een schone toekomst.
Doe verder, doe zoals er in jullie clublied staat: “Val aan, dat is beter dan blijven staan”.

Monique De Dobbeleer